Tvær mannætur voru á rölti, einn faðir og einn sonur. Þeir feðgar höfðu fengið það verkefni að safna saman mat handa þorpinu sínu. Þeir ráfuðu um frumskóginn og leið ekki á löngu þangað til að aldraður Íslendingur kom í augsýn.

Sjáðu, þarna er einn! hrópaði sonurinn.

Nei, sagði faðirinn, það er varla nóg kjöt þarna til að fylla magann á hundunum.

Stuttu síðar kom í áttina til þeirra akfeitur Dani og þá byrjaði sonurinn að titra af ánægju. En hvað með þennan ? spurði hann.

Faðirinn hristi hausinn aftur og sagði:- Nei, ekki þessi heldur. Við myndum öll deyja úr hjartaáfalli vegna allrar fitunnar sem er á þessum. Við verðum að halda áfram.

Klukkustund síðar sáu feðgarnir gullfallega konu frá Tarm í fjarska. Sonurinn var orðinn órólegri en nokku sinni fyrr og sagði:- Það er ekkert að þessari. Étum hana.

Nei, sagði faðirinn enn einu sinni, við étum ekki þessa.

Hvers vegna ekki ? spurði sonurinn.

Faðirinn svaraði skjótt:- Vegna þess að við ætlum að taka þessa með okkur á lífi í þorpið og éta mömmu þína.